இலங்கை: அப்பாவித் தமிழ் மக்களைப் பாதுகாப்போம்! அரசியல் தீர்வை வலியுறுத்துவோம்!

இலங்கைத் தமிழர் பிரச்சனையில் இன்று துரதிர்ஷ்டவசமாகத் தமிழ்நாட்டில் இருந்து எழுப்பப்படும் கோரிக்கைகளிலும், கோஷங்களிலும் சுருதிபேதங்கள் எழுந்துள்ளன.

‘இலங்கைத் தமிழர் பாதுகாப்பு இயக்கம்’ என்ற பெயரில் பழ.நெடுமாறன், டாக்டர் ராமதாஸ், வைகோ, தா.பாண்டியன், தொல்.திருமாவளவன் போன்றோர் தனித்து இயக்கம் நடத்தி வருகின்றனர். இதில் பாஜக-வும் ஒட்டிக்கொண் டுள்ளது.

‘இலங்கைத் தமிழர் நல உரிமைப் பேரவை’ என்ற பெயரில் திமுக தலைமையில் காங்கிரஸ், இ.யூ.முஸ்லிம் லீக், திராவிடர் கழகம் மற்றும் சில கட்சிகள் இணைந்து தனியே பிரச்சாரம் மேற் கொண்டுள்ளன.

விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிராகவும், இலங்கைத் தமிழர்களுக்குப் பொதுவாக ஆதரவை நீடித்தும், அதேநேரத்தில் மத்திய-மாநில அரசுகளைக் கடுமையாக விமர்சித்தும் அஇஅதிமுக அறிக்கைகளை விட்ட வண்ணம் உள்ளது. தேமுதிகவும் இந்த இரண்டு அமைப்புகளிலிருந்து விலகியே நின்று, தனது சுயேட்சையான நிலைபாட்டை முன்வைத்து வருகிறது.

மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி 1983 முதல் எடுத்து வந்துள்ள உறுதியான நிலைபாட்டை அடியொற்றி, இலங்கைத் தமிழர் பிரச்சனைக்கு அரசியல் தீர்வை வலியுறுத்திக் குரல் கொடுக்கிறது: எதிர்வரும் 12ம் தேதி தொடர் முழக்கப் போராட்டத்தை மாவட்டத் தலை நகரங்களில் நடத்த உள்ளது.

இந்தப் பின்னணியில் இலங்கைத் தமிழர் பாதுகாப்பு இயக்கம் நடத்திய பேரணியில் 7.2.09 அன்று பேசிய தலைவர்கள் தா.பாண்டியனும், ராமதாசும் அவர்களோடு இணைய முன்வருமாறு மார்க்சிஸ்ட் கட்சிக்கு வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளனர்.

கடந்த 5.2.09 அன்று ‘ஜனசக்தி’ நாளேட்டில் ‘இதயம் கதறுகிறது’ என்ற தலைப்பில் கட்டுரை தீட்டியுள்ள சிபிஐ மாநிலச் செயலாளர் தா.பா-வும் அவரது நிலைபாட்டைப் புரிந்து கொள்ள ‘தோழர் வரதராஜனும், முதல்வர் கலைஞரும், பத்திரிகை ஆசிரியர் ‘இந்து’ ராமும், துக்ளக் சோவும், சுப்பிரமணிய சாமியும் முயல வேண்டும்’ என்று வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளார். இந்தப் பெயர்ப்பட்டியலில் தமிழ்நாட்டின் பிரதான எதிர்க்கட்சி மட்டும் இடம்பெறாமல் போனது புதிராக உள்ளது. அது ஒருபுறமிருக்க, இப்படி அடுக்கியுள்ள பெயர் வரிசையில் இடம் பெற்ற மற்ற சிலர் எடுத்துள்ள நிலைபாட்டையும், மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் நிலை பாட்டையும் தா.பா ஒரே தட்டில் வைத் துப்பார்ப்பது முறைதானா என்ற கேள் வியும் எழுகிறது!

சிபிஐ தமிழ்மாநிலச் செயற்குழுக் கூட்டத்தில் கலந்து கொள்ள வந்திருந்த அக்கட்சியின் பொதுச் செயலாளர் ஏ.பி.பரதன், 29.1.09 அன்று சென்னையில் பத்திரிகையாளர்களைச் சந்தித்தபோது கீழ்வருமாறு தெளிவுபடக் கூறியுள்ளதை இங்கு நினைவு கூர வேண்டியுள்ளது.

“கடந்த ஆண்டு ஹைதராபாத்தில் நடைபெற்ற தேசிய மாநாட்டிலும், தமிழ் மாநிலக்குழுவின் மாநாட்டிலும் இலங்கையில் அரசியல் தீர்வு ஏற்பட இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி தீர்மானம் இயற்றியுள்ளது. ஒருங்கிணைந்த இலங்கைக்குள் தமிழர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் வடக்கு-கிழக்கு பகுதிகளுக்கு சுயாட்சி உரிமை வழங்கப்பட வேண்டும். இலங்கை போன்ற சிறிய நாடு துண்டா டப்பட்டால் ஏகாதிபத்தியத்தின் சூழ்ச் சிக்கு இரையாகும்” (ஜனசக்தி, 30.1.09)

இலங்கைத் தமிழர் பாதுகாப்பு இயக்கத்தில் சிபிஐ-யுடன் கை கோர்த்துள்ள அமைப்புகளில் மற்றவை இந்த நிலைபாட்டை ஏற்காதவையே என்பது தெளிவு. ஏற்காதது மட்டுமல்ல, விடுத லைப்புலிகளுக்கும், தனித் தமிழ் ஈழத்தை அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கைக்கும் ஆதரவாக உரத்துக் குரல் கொடுப்பவை அவை. இப்படி அடிப்படையிலேயே முரண்பட்ட நிலைபாடுகளைக் கொண்டவர்களோ ஒரே மேடையில் கைகோர்ப்பது “அப்பா வித் தமிழர்களைப் பாதுகாக்க, உடனடிப் போர் நிறுத்தத்தை வலியுறுத்த” மட்டுமே என்று சொல்லலாம். ஆனால், போர் நிறுத்தம், அமைதி, பேச்சுவார்த்தை, அரசியல் தீர்வு என்று பொத்தாம் பொது வாகச் சொல்லி நிறுத்திவிட்டு, அந்த மேடையிலேயே அவரவர் விருப்பம்போல் கருத்துக்களை விரிப்பதுதானே நடக்கிறது?

‘போர் நிறுத்தம், அப்பாவித் தமிழ் மக்கள் பாதுகாப்பு’ என்பதுதான் ஒரே அடிநாதமாக ஒலிக்கும் குரல் என்றால் அக்டோபர் 2, 2008இல் சிபிஐ நடத்திய உண்ணாவிரதப் போராட்டத்திலும், அக்டோபர் 14, 2008 அன்று முதலமைச்சர் கூட்டிய அனைத்துக்கட்சிக் கூட்டத்திலும் இதுதானே ஒருமித்தக் கோரிக்கையாக முன்னிறுத்தப்பட்டது. அந்தக் கருத் தொற்றுமை நீடித்துத் தொடர முடியாமல் போனது ஏன் என்று சிந்திக்க வேண்டாமா?

‘விடுதலைப் புலிகளுக்கு ஆதரவாக சில பேர், விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிராக சில பேர்’ என்ற நிலை இருப்பதாக சட்டமன்றத்தில் குறிப்பிட்ட நிதியமைச் சர் அன்பழகன், திமுக விடுதலைப் புலிகளுக்கு ஆதரவாகவும் இல்லை: எதிராகவும் இல்லை என்று (ஜன 29, 2009) விளக்கம் அளித்தார்.

ஆனால் தமிழ்நாட்டின் அனைத்துத் தரப்பினரும் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்தது இந்திய வெளியுறவுத்துறை அமைச்சர் பிரணாப் முகர்ஜியின் இலங்கைப் பயணத்தை. அது தள்ளிப்போகப்போக இங்கே ஒரு பதற்றமும், சூடும் எழுந்தது. இதனை எதிர்கொள்ளத் தமிழக முதலமைச்சரும், ‘இறுதி வேண்டுகோள்’ என்ற ஒரு தீர்மானத்தை சட்டமன் றத்தில் கொண்டு வந்து நிறைவேற்றியது கூடுதலான எதிர்பார்ப்புகளைத் தோற்றுவித்தது. ஆனால், இதையடுத்து இலங்கை சென்று திரும்பிய பிரணாப் முகர்ஜியின் முயற்சிகள், முல்லைத் தீவிலிருந்து வெளியேறிக் காட்டுப்பகுதியில் சிக்குண்டு நிற்கும் சுமார் 2 லட்சம் அப்பாவித் தமிழர்கள் ‘பாதுகாப்பான பகுதிகளுக்கு’த் திரும்புவதற்கான 48 மணி நேரப் போர்நிறுத்தம் என்ற அள வோடு நின்றது, ஏமாற்றம் அளிப்பதாகவே கருதப்பட்டது.

ஆனால் மத்திய-மாநில அரசுகள், பிரணாப் முகர்ஜியின் பயணத்தை வெற்றிகரமான ஒன்றாகவே சித்தரித்தன. ஆனால், போர் நிறுத்தம் முடிந்து மீண்டும் ஆயுத மோதல்கள் தொடரும் நிலையில், பிரணாப் முகர்ஜிக்கே ‘அவரது பயணம் திருப்திகரமாக இருப்பதாக எனக்குத் தெரியவில்லை’ என்று தமிழக முதல மைச்சர் சொல்ல நேரிட்டது. ஆனால் இலங்கைத் தமிழர் பாதுகாப்பு இயக்கம் பிப்ரவரி-4 தமிழகத்தில் பந்த் என்று அறிவித்த போது, அதை நிராகரித்து தமிழக அரசு நிலையடுத்தது. திமுக, காங்கிரஸ், அஇஅதிமுக, சிபிஐ(எம்), தேமுதிக உள்ளிட்ட கட்சிகள் பங்கேற்காத நிலையில் ‘பந்த்’ ஒருவாறாக நடந்து முடிந்தது.

இந்தப் பின்னணியில் திமுக செயற்குழு நிறைவேற்றிய தீர்மானமும், அதில் முதலமைச்சரின் பேச்சும், இலங்கைப் பிரச்சனை தொடர்பான திமுக-வின் நிலையில் ஒரு தெளிவான மாற்றத்தை உணர்த்துவதாக அமைந்தன.

‘இலங்கையில் தமிழர்கள் வாழும் வடக்கு மற்றும் கிழக்கு பகுதிகளில் முழுமையான அதிகாரப் பகிர்வும் சுயாட்சியும் கிடைக்கின்ற அளவுக்கு, நிரந்தர அரசியல் தீர்வு ஒன்றினை குறிப்பிட்ட காலவரையறைக்குள் உருவாக்கிச் செயல்படுத்திட இந்திய அரசு உடனடி யாக நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்’ என்ற தீர்மானம், ‘ஒன்றுபட்ட இலங் கைக்குள் அரசியல் தீர்வு’ என்ற நிலை பாட்டை வெளிப்படுத்துவதாக அமைந்தது.

‘நாம் இலங்கையில் உள்ள தமிழர் களுக்காகத்தான் குரல் கொடுக்கிறோம். தனிப்பட்ட ஒரு பிரபாகரனுக்காகவோ அங்கே இருக்கிற தனிப்பட்ட சில நண்பர்களுக்காகவோ அல்ல’ என்று திமுக தலைவர் தெளிவுபடுத்தினார். கூடவே, விடுதலைப்புலிகள் இயக்கம், சகோதர யுத்தம் என்ற பெயரில் அமிர்தலிங்கம் போன்றோரைக் கொலை செய்ததையும், பிரபாகரன் ‘சர்வாதிகார ஆட்சி’ என்று பேட்டியளித்ததையும் சுட்டிக்காட்டி விடுதலைப்புலிகளுக்கு ஆதரவு நிலை என்ற தோற்றத்தை முற்றிலுமாக மறுத்துள்ளார்.

இந்தப் பின்னணியில் இலங்கையில் அரசியல் தீர்வுக்கு வழி என்ன? இன் றைய ஆயுத மோதலுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைப்பது எப்படி? அல்லல்பட்டு நிற்கும் அப்பாவித் தமிழ் மக்களைப் பாதுகாப்பது எவ்வாறு? என்பவையே நம்முன் நிற்கும் அவசரக் கேள்விகள்.

இலங்கை அதிபர் ராஜபக்சே ராணுவ நடவடிக்கைகளை நிறுத்தத் தயாராக இல்லை; அவரது திட்டம் விடுதலைப் புலிகளைப் போரிட்டு முற்றாக ஒழிப்பது; அதற்குப் பிறகு வடக்கு மாகாணத்தில் தேர்தல்; அதையடுத்து அரசியல் சட்ட 13வது திருத்தம் அமல் போன்ற அரசியல் தீர்வை ஆறஅமர யோசிக்கலாம் என்ப தாகவே இருக்கிறது. இது இன்றைய கடு மையான சூழலுக்கு எவ்விதத்திலும் தீர்வு காண முடியாத ஒன்று. அப்பாவித் தமிழ் மக்களைப் பாதுகாக்க வழி வகுக்காது.

எனவே இந்திய அரசு, இலங்கையில் போர் நிறுத்தம், அமைதிப் பேச்சு, அரசியல் தீர்வு என்ற நிலையை எட்டு வதற்குத் தனது ராஜிய ரீதியிலான தலையீடுகளை வலுவாகத் தொடர வேண்டும். இதற்கு ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் உதவியையும் பெற வேண்டும். அப்பாவித் தமிழ் மக்களின் பாதுகாப்பையும் அவர் களுக்கு நிவாரண உதவிகளையும் உத்தர வாதப்படுத்த வேண்டும்.

இதுவே பிப்.12 தொடர் முழக்கப் போராட்டத்தில் எழுப்ப வேண்டிய கோரிக்கை

-எழிலன்